صرف نظر از سروصدای این فوتبالیست ها که مزاحم استراحت ساکنان اطراف این پارک محله ای در منطقه الغدیر کرمان است، انگار هیچکدام از این ورزشکاران دغدغه ای نسبت به همه گیری ویروس کرونا ندارند.
براساس محدودیت های اعلام شده، پارک ها باید تعطیل باشند و زمین بازی آنها هم بسته؛ اما معلوم نیست که زمین بازی این پارک چطور باز شده است؟
البته باید اذعان کرد به علت گستردگی شهرها امکان رصد و کنترل لحظه ای همه صنوف و جایگاه ها نیز برای دست اندرکاران وجود ندارد و چنین انتظاری هم نمی توان داشت اما انتظار بیراه و زیادی نیست که خود مردم مُصر بر رعایت اصول پیشگیرانه باشند بویژه در شرایط کنونی که ابتلای به نوع هندی کرونا در خیلی مناطق از جمله کرمان به اوج رسیده است.
هرچند طی چند روز گذشته که محدودیت های کرونایی اعمال شده، شب ها برق این پارک و دیگر پارک های شهر کرمان قطع می شود و بازی فوتبال یا دیگر ورزش ها نیز شب ها تعطیل می شود و اهالی حداقل می توانند راحت بخوابند اما باوجود خاموشی لامپ های پارک، سروصدای شهروندان از داخل پارک قطع نمی شود که نشان می دهد هنوز برخی شهروندان با شرایط موجود همراهی نمی کنند.
شب ها در برخی از پارک ها مردم هم باوجود قطع برق، اصرار دارند که با استفاده از روشنایی گوشی موبایل یا نور خودرو همچنان در پارک بمانند یا از وسایل شهربازی استفاده کنند.
شاید اینطور تحلیل شود که در فضای باز حضور مردم اشکال ندارد اما تجمع افراد دورهم که عموما خانوادگی است و استفاده نکردن از ماسک خود عامل شیوع گسترده ویروس کروناست.
گزارش خبرنگاران ایرنا از دیگر نقاط نیز طی روزهای اخیر حاکیست که باوجود قطع برق اماکن گردشگری، مردم تا ساعت ها و پاسی از نیمه شب در آن محل ها می مانند و در تاریکی یا بهره گیری از نور خودر و ... سعی می کنند که دیرتر به منزل بروند.
این وضعیت را باید بگذاریم در کنار صنوف و مغازه هایی که براساس اعلام ستاد کرونا باید تعطیل باشند، اما تعطیل نمی شوند و این شرایط در حالی است که مسئولان بهداشت و درمان استان کرمان هشدار می دهند همه‌گیری و ابتلای به کرونا با شدت روند صعودی دارد و احتمال کمبود تخت بیمارستانی نیز بویژه در جنوب و شرق استان خبرساز بوده است.
اینک ۱۶ شهرستان استان کرمان در شرایط قرمز به سر می برد و مسئولان ستاد کرونا نیز همه ظرفیت هایشان را به کار گرفته اند تا با اعمال محدودیت ها مانع سرایت بیشتر ویروس کرونا شوند اما باید بپذیریم هرچقدر هم سختگیری و اعمال محدودیت انجام شود، تا خود شهروندان همراهی نکنند و شرایط وخیم این روزهای شیوع کرونا را درک نکنند، نمی توان چندان امیدوار بود.
دوستی که در خانواده درگیر ویروس کرونا شده بود می‌گفت خدا نیاورد روزی که یکی از نزدیکان خودمان درگیر بیماری کرونا آن هم از نوع جهش‌یافته بشود تا لمس کنیم و ببینیم که این ویروس شوخی ندارد؛ آنگاه شاید دیگر ماسک‌هایمان را برنداریم و بیشتر رعایت کنیم.
هرچقدر هم از محدودیت ها، سفر نرفتن ها، ماسک زدن و رعایت دیگر اصول خسته شده باشیم آیا الان راه چاره ای غیر از رعایت توصیه های بهداشتی وجود دارد؟
