در طول ۸ سال گذشته انبوهی از مشکلات، فشارها، کارشکنیها و گاه توهینها و هتک حرمتها بر دولت و رئیسجمهوری وارد شد و آنجا که پای مصالح ملی و سرنوشت مردم در میان بود، دولت سکوت کرد و بنیان ایران و نظام اسلامی را بر منفعت شخصی و حتی آبروی خود ترجیح داد.
اشاره روحانی دقیقا ناظر به همین موضوع بود و رعایت بالغانه مصالح کلان کشور را در نظر داشت؛ آنجا که گفت: «آنچه واقعیت بود به مردم گفتیم. البته بخشی از واقعیت را به مردم نگفتیم ... برای اینکه انسجام ملی و وحدت ملی در کشور حفظ شود».
شاید روزی که مصالح کشور اقتضا کند، بخشی از ناگفتههای روحانی و همکارانش رسانهای شود؛ اما یقینا تاریخ درباره این دوران پرتلاطم و خدمتها و خیانتهای ریز و درشت آن به خوبی قضاوت خواهد کرد.
حلالیت و پذیرش نقایص
بلافاصله پس از برگزاری آخرین جلسه هیاتِ دولت دوازدهم و پخش سخنان روحانی، برخی رسانهها از جمله صداوسیما با رویکردی هیجانی، بارها اقدام به انتشار عذرخواهی رئیسجمهوری از مردم کردند و با هدفی خاص بر این بخش از سخنان وی متمرکز شدند؛ از قضا این قسمت از آخرین گفتههای روحانی حاکی از سلامت نفس یک دولتمرد بود که واضح و صریح لب به اعتراف گشود و بر خلاف سنتی نادرست، از همگان طلب عفو کرد.
اشاره او به اینکه «حتماً نقص و عیب داشتیم، معصوم نبودیم و معصوم نیستیم» شاید از جانب رسانههای مخالف، نقطه ضعف تلقی شود اما پایهگذار سنتی خواهد بود که در سیستم مدیریتی کشور سخت به آن محتاجیم؛ اعتراف بالاترین مقام اجرایی کشور به نقایص و عیوب، در این شرایط خاص کشور، ارزش چند برابری دارد، اگر اندکی ژرف بیندیشیم.