به گزارش دل عالم به نقل از فردای کرمان، احمد زراعت کار ادامه داد: «7 میلیارد دلار از مرغوب‌ترین ارز کشور به سمت نیروگاه‌ها می‌رود و ما مجبوریم که برق درست کنیم».
وی با بیان اینکه تا سال 1420 باید بحران گازی را تحمل کنیم، افزود: «پنج فاز پارس جنوبی باید افتتاح شود تا بتوان کسری گاز خود را جبران کنیم».
وی در نشست کمیسیون انرژی اتاق ایران با اشاره به بحرانی شدن بخش انرژی در دو سه سال اخیر بیان کرد: «حوزۀ انرژی حوزۀ پیشرو اقتصاد ایران در صد سال اخیر بود که هم‌اکنون با بحران مواجه شده است. اگر این بخش نتواند خود را سرپا نگه دارد نمی‌دانیم سایر بخش‌ها چه شرایطی خواهند داشت. موضوع ناترازی انرژی در حامل‌ها باید حل شود تا به کمک آن بتوانیم ایفاگر نقش در منطقه و جهان باشیم».
رئیس دفتر انرژی سازمان برنامه و بودجه با بیان اینکه تدوین برنامه جامع توسعه نتیجه‌بخش نیست، یادآور شد: «شرایط کشور به گونه‌ای است که باید برنامه‌ریزی جامع کنار گذاشته شود و روی موضوع و هسته‌های کلیدی که بحران دارند متمرکز شویم و آن‌ها را جلو ببریم، این‌گونه سایر موارد را در چارچوب نرمال دنبال کنیم».
وی با اشاره به تمرکز جهان بر سهم الکتریسته گفت: «چشم‌انداز انرژی جهان به سمت الکتریسته حرکت می‌کند و تلاش دارد سهم 21 درصدی را به 51 درصد ارتقاء بدهد این موضوع علاوه بر تاثیراتی که در محیط زیست می‌گذرد تسلط فناوری را نیز حفظ می‌کند».
زراعت‌کار با بیان اینکه قدرت‌های جهان در تلاش هستند که نفت را از اقتصاد خود حذف کنند، خاطرنشان کرد: «به نوعی تسلط بر نفت باعث ایجاد قدرت‌های منطقه‌ای شده است از این رو کشورها تلاش دارند سهم 35 درصدی اقتصادی خود از نفت را به 4 تا 5 درصد تقلیل بدهند».
وی با اشاره به سهم اندک ایران در صادرات انرژی گفت: «ایران دومین کشور در زمینۀ ذخایر گازی است اما شانزدهمین صادرکنندۀ گاز در دنیاست و این پارادوکس استراتژی اشتباه ما را به خوبی نشان می‌دهد. این تفکر سال‌های پیش ایجاد شد که گاز را به سمت صنایع هدایت کنیم و این‌گونه تولید ناخالص کشور را افزایش بدهیم. این درحالی است که روسیه با تسلط خود بر منابع گازی خود در کشور توانست نقش‌های جدیدی در صحنۀ بین‌المللی برای خود تعریف کند تا موارد تخاصم و تهاجم را کنترل کند و ابزاری برای مستحکم کردن موقعیت خود در منطقه ایجاد کند».
وی ادامه داد: «مهم‌ترین چالش‌های بخش انرژی عبارتند از تحریم‌های بین‌المللی، عدم توجه به مدیریت مصرف و بهینه‌سازی انرژی، سهم پایین فرآورده‌های باکیفیت از تولیدات، ناکارآمدی رابطۀ مالی صنعت برق و دولت، ناکارآمدی رابطۀ مالی شرکت ملی نفت و دولت، کمبود منابع مالی جهت سرمایه‌گذاری در طرح‌های توسعه‌ای و نگهداشت میادین نفت و گاز».
وی در پایان گفت: «ما ذخایر انرژی به میزان کافی داریم و با تولید 1.5 میلیون بشکه نفت می‌توان به راحتی ما را در صحنه‌های بین المللی کنار بگذارند اما اگر تولید به شش میلیون بشکه برسد امکان حذف کردن ما سخت‌تر خواهد شد».
