در روزهایی که بارشهای اخیر، استان کرمان را غافلگیر کرد و چهره کوهستانهای شمالی را زیر پتوی سفید خود پنهان ساخت، مردانی از جنس تعهد، بیدار ماندند. حماسهی واقعی نه در آمار و ارقام، بلکه در ایستادگی سیمبانان و تلاشگران شرکت توزیع نیروی برق شمال استان در دل سرمای سوزانِ مناطقی چون از کوه هزار در راین تا زرند، کوهبنان و راور رقم خورد.
سرمای طاقتفرسا و بارش باران، شبکه برق را در هم شکست. اما در برابر این تاریکی، گروهی از قهرمانان گمنام با تجهیزات ساده و ارادهای پولادین به صحنه آمدند. تیرهای برق در میان برف و یخبندان، و دستانی که از سرما کرخت شدهاند، اما مصمماند تا زنجیرهی روشنایی را وصل نگه دارند.
این تلاش، فراتر از یک شیفت کاری است؛ این تعهدی عمیق است که آنها را وامیدارد تا ساعتها در سکوتِ شب، در ارتفاعات، با خطر دست و پنجه نرم کنند.
اما این مسیر خدمترسانی، در کرمان با فداکاریای بزرگ عجین شده است. هر بار که سیمبانان امروز به دل خطر میزنند، یاد و خاطرهی رفقای شهیدشان را زنده نگه میدارند؛ همان قهرمانانی که در سیل سهمگین گلباف، جان شیرین خود را از دست دادند تا تنها به خاطر یک هدف، یعنی بازگشت روشنایی، چراغ ایمانشان خاموش نشد.
آنها مردانِ «نه گفتن به تاریکی» هستند. جامعه مدیون است که در اوج سرمای زمستان، این عزیزان با جانفشانی، روشنایی را نه فقط به معنای برق، بلکه به معنای آرامش و امید به خانههای مردم بازگرداندند، و راه شهدای راه روشنایی را ادامه دادند.
این ایستادگی در برابر طبیعت متغیر، نشان میدهد که میراث فداکاری در این حوزه، یک سنت جاری است. چه در مقابله با خشم آب در سیل و چه در نبرد با سرمای استخوانسوز کوهستان، هدف یکی است. اطمینان از اینکه هیچ خانوادهای شب را در تاریکی و سرما سپری نکند. آنان همزمان فرزندان خود را در خانه چشم به راه میگذارند و خود را وقف امنیت و آسایش هموطنان در دورافتادهترین نقاط میکنند؛ فداکاریای که باید قدر آن دانسته شود.
در سیل و چه در نبرد با سرمای استخوانسوز کوهستان، هدف یکی است. اطمینان از اینکه هیچ خانوادهای شب را در تاریکی و سرما سپری نکند. آنان همزمان فرزندان خود را در خانه چشم به راه میگذارند و خود را وقف امنیت و آسایش هموطنان در دورافتادهترین نقاط میکنند؛ فداکاریای که باید قدر آن دانسته شود.ای کاش قدر سیمبانان فداکار را بیشتر از یک نام بدانیم.
حامدشجاعی باغینی
