شنبه10 خرداد 1404     Saturday, May 31, 2025
1402/02/18
کدخبر :85232
5
چاپ :

معلمی که بوی خاک را می‌فهمد

از خاک و گِل برای تدریس و مهارت‌افزایی دانش‌آموزان زیاد بهره می‌گیرد و البته هیچگاه سر کلاس از اقرار به ندانستن هراسی نداشته است.

خنده رو بودن، یکی شدن با دانش‌آموزان و درک شرایط زندگی و مشکلاتشان، با بچه هایش سر کلاس زندگی کردن، همه و همه سبب شده وقتی حتی سر کلاس نیست و کاری برایش پیش می آید، بچه ها خودشان بخوبی کلاس را اداره کرده و از درس عقب نمانند.

به گزارش دل عالم به نقل از ایرنا، نماز جماعت کلاس های این معلم هم حتی همیشه شلوغ و با طراوت است زیرا می گوید نماز را ابزار تشویق و تنبیه نکرده و بچه ها را با اجبار ملزم به شرکت در نماز جماعت نمی کند؛ اما در عین حال کارهای دیگری مرتبط با نماز برای دانش آموزان می کند که سبب شده نمازهای جماعت کلاس درس وی هم متفاوت باشد.

وقتی با حرارت تمام از همه خاطرات چندین سال معلمی می گوید، برق خوشحالی از نگاهش مشخص است ولی همزمان وقتی به روز معلم امسال می رسد، این خوشحالی متفاوت می شود، به دیدارش با رهبر معظم انقلاب اشاره و تاکید می کند که بهترین هدیه روز معلم، همین دیدار بوده است.

معلم است و دلش به وسعت دریا، از جان و مالش هم در این راه دریغ نکرده و افتخارات زیادی در پرونده کاری خود دارد از به مدرسه کشاندن طفل گریزپای تا پرورش نسلی خودمراقب و خودمسئول را وظیفه و عشق می‌داند و بس.

فاطمه سیوندی پور یکی از ۹ معلم نمونه استان کرمان است که به دلیل مسئولیت‌پذیری و از خودگذشتگی حالا صاحب افتخارات فراوانی است که منجر به انتخاب وی به عنوان معلم نمونه شده است.

معلمی خنده‌رو که کار را تفریح و لذت می داند و حتی در روزهای تعطیل و مناسبت ها هم در حال تولید محتوای آموزشی یا تدریس است.

رابطه دوستی با دانش آموزان و با طراوت بودن کلاس های درسش به واسطه نواندیشی ها و متکلم وحده نبودن، کلاس وی را به زمانی برای گفتن از عشق تبدیل کرده، عشقی که می توان آن را در روابط دانش آموزانش با او و حتی با دیگران یافت.

سیوندی پور که ۱۶ سال از ورودش به آموزش و پرورش می گذرد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا از روزگار جوانی و علاقه اش برای ادامه تحصیل در رشته داروسازی و پزشکی و از قضای روزگار پذیرشش در تربیت معلم سخن می گوید و می افزاید: زمانی که برای نخستین مرتبه وارد حرفه معلمی شدم تازه فهمیدم این همان کاری بوده که باید در آن خدمت می کردم و از پذیرفته شدنم در تربیت معلم خرسند و راضی تر از همیشه بودم.

وی ادامه داد: هر چه از آن سال ها زمان نسبتا زیادی می گذرد من بیشتر از قبل در عمق بی نهایت این عشق عظیم فرو می روم اما هر بار که به این سرنوشت زیبا فکر می کنم بیشتر از همیشه از ورودم به این خطه بی انتها و پرثواب خشنود می شوم.

سیوندی پور که اکنون ۳۳ سال سن دارد در حال ادامه تحصیل در رشته روان شناسی تربیتی مقطع کارشناسی ارشد و معترف است که بخش عظیمی از انگیزه ادامه تحصیلش را مدیون دانش آموزانش است.

وی تلاش برای کسب آگاهی و انتقال آن را به دانش آموزانش بسیار شیرین عنوان می کند و می گوید از اقرار به ندانستن موضوعی در کلاس درس واهمه ندارد و گاهی همین موجب می شود هم دانش آموزان مشتاق به تحقیق شوند و هم خودش پیگیر یاد گرفتن موضوعی شود که این شیوه نتایج تاثیرگذار عالی هم در بر داشته است.

دورنمای روستای چشمه گز حوالی کوه بادوموئیه

وی که سال های اولیه کارش را در مدرسه پر از هیجان عنوان می کند می افزاید: سال های نخست فعالیتم در مدرسه فاطمیه معدن آبدشت واقع در شهرستان اُرزوئیه تدریس می کردم.

سیوندی پور می گوید: مدرسه مختلط دختر و پسر و تک پایه بود. من آن زمان در آن مدرسه معلم کلاس اول بودم و مدرسه روستایی کمتر امکاناتی را برای تدریس داشت.

این معلم نمونه استانی یکی از افتخاراتش را بزرگ شدن در روستا می داند و می گوید: اهل روستای اسکر از توابع شهرستان رابُر هستم؛ بوی خاک را خوب می شناسم برای همین از خاک در تدریس هایم استفاده کرده ام و می کنم.

وی ادامه داد: من که تدریس فراتر از کلاس درس را تاثیرگذارتر می دانستم برای تدریس حروف الفبا و البته دست‌ورزی دانش آموزانم آستین هایم را بالا می زدم و تشتی پر از گِل آماده و خوب آنها را مخلوط می کردم، بعد هم با دانش آموزانم در حالی که با گِل ها بازی می کردند حروف الفبا را کار می کردم و برای هر تدریسم با استفاده از ابزارهای ساده ای که در هر خانه ای پیدا می شود شیوه های مختلفی برای جلب توجه بچه ها در یادگیری درس ها می یافتم.

«گاهی برای قوی شدن ماهیچه دست دانش آموزان کلاس اولی که خیلی زود از گرفتن مداد خسته می شدند به جای خمیربازی از گل بازی استفاده می کردیم و در حین بازی آموزش مهارت های زندگی را نیز با آنان کار می کردم به طوری که دانش آموزان کلاس همیشه از سایر دانش آموزان در رفتار متمایز بودند، این مهم زمانی بیشتر خود را نشان می داد که معلم راهنما یا بازرسان اداره برای سنجش دانش آموزان به کلاسم می آمدند».

برچسب ها :

مخاطبان گرامی، برای انتشار نظرات لطفا نکات زیر را رعایت فرمایید :

  1. نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  2. نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
  3. نظرات پس از ویرایش ارسال می‌شود.
دیدگاه شما ثبت شد
مطالب پیشنهادی
دل عالم

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پایگاه خبری دل عالم می باشد.