سیرجان با دارا بودن بیش از ۴۰۰ هزار نفر جمعیت، به عنوان دومین شهر پرجمعیت استان پس از کلانشهر کرمان، سهم به‌سزایی در اقتصاد و تولید ناخالص استان دارد. موقعیت استراتژیک این شهر در تقاطع محورهای ارتباطی اصلی کشور، آن را به یک کانون ترانزیتی و لجستیکی مهم تبدیل کرده است.
از جمله مهمترین دلایل مخالفت سیرجان با این طرح و مطالبه برای استقرار شرکت توزیع برق در این شهر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
· قطب اقتصادی و درآمدزایی: سیرجان با میزبانی از صنایع بزرگ و کوچک، کشاورزی مکانیزه و پایگاه ترانزیتی کالا، یکی از قطب‌های درآمدزایی استان است. استقرار شرکت توزیع برق در این کانون اقتصادی، می‌تواند به مدیریت بهینه انرژی و پشتیبانی بهتر از صنایع بزرگ بینجامد.
· جمعیت و وسعت: این شهرستان با دارا بودن جمعیتی فراوان و وسعت جغرافیایی قابل توجه، نیازمند مرکزیتی قوی برای دریافت خدمات پایه مانند برق است. تمرکز خدمات در جیرفت می‌تواند به حاشیه‌نشینی سیرجان در شبکه توزیع برق منجر شود.
· دسترسی و موقعیت مرکزی: سیرجان به دلیل موقعیت جغرافیایی نسبتاً مرکزی در استان، می‌تواند دسترسی متوازن‌تری به شهرستان‌های مختلف جنوب و غرب استان فراهم کند. این امر باعث کاهش زمان پاسخگویی به خرابی‌ها و افزایش رضایت مشترکان در یک حوزه وسیع جغرافیایی خواهد شد.
در مقابل، اگرچه شهرستان‌های جنوبی مانند جیرفت نیز از مشکلات فاصله زیاد (حدود ۲۵۰ کیلومتری) تا مرکز استان رنج می‌برند، اما به نظر می‌رسد راه‌حل، تنها انتقال شرکت به یک نقطه دیگر نیست. ایجاد یک شرکت توزیع برق مستقل برای سیرجان و حوزه نفوذ آن، یا حداقل استقرار دفتر اصلی شرکت در شهری با زیرساخت‌های قوی‌تر مانند سیرجان، می‌تواند گامی بلند در جهت تحقق عدالت اداری و توسعه متوازن در استان باشد.
امید است وزارت نیرو و شرکت توانیر، با درنظرگیری شاخصه‌های اقتصادی، جمعیتی و موقعیت راهبردی سیرجان، در تصمیم خود مبنی بر انتقال شرکت توزیع برق جنوب استان تجدید نظر کرده و یا راهکار عادلانه‌تری همچون
از جمله مهمترین دلایل مخالفت سیرجان با این طرح و مطالبه برای استقرار شرکت توزیع برق در این شهر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
· قطب اقتصادی و درآمدزایی: سیرجان با میزبانی از صنایع بزرگ و کوچک، کشاورزی مکانیزه و پایگاه ترانزیتی کالا، یکی از قطب‌های درآمدزایی استان است. استقرار شرکت توزیع برق در این کانون اقتصادی، می‌تواند به مدیریت بهینه انرژی و پشتیبانی بهتر از صنایع بزرگ بینجامد.
· جمعیت و وسعت: این شهرستان با دارا بودن جمعیتی فراوان و وسعت جغرافیایی قابل توجه، نیازمند مرکزیتی قوی برای دریافت خدمات پایه مانند برق است. تمرکز خدمات در جیرفت می‌تواند به حاشیه‌نشینی سیرجان در شبکه توزیع برق منجر شود.
· دسترسی و موقعیت مرکزی: سیرجان به دلیل موقعیت جغرافیایی نسبتاً مرکزی در استان، می‌تواند دسترسی متوازن‌تری به شهرستان‌های مختلف جنوب و غرب استان فراهم کند. این امر باعث کاهش زمان پاسخگویی به خرابی‌ها و افزایش رضایت مشترکان در یک حوزه وسیع جغرافیایی خواهد شد.
در مقابل، اگرچه شهرستان‌های جنوبی مانند جیرفت نیز از مشکلات فاصله زیاد (حدود ۲۵۰ کیلومتری) تا مرکز استان رنج می‌برند، اما به نظر می‌رسد راه‌حل، تنها انتقال شرکت به یک نقطه دیگر نیست. ایجاد یک شرکت توزیع برق مستقل برای سیرجان و حوزه نفوذ آن، یا حداقل استقرار دفتر اصلی شرکت در شهری با زیرساخت‌های قوی‌تر مانند سیرجان، می‌تواند گامی بلند در جهت تحقق عدالت اداری و توسعه متوازن در استان باشد.
امید است وزارت نیرو و شرکت توانیر، با درنظرگیری شاخصه‌های اقتصادی، جمعیتی و موقعیت راهبردی سیرجان، در تصمیم خود مبنی بر انتقال شرکت توزیع برق جنوب استان تجدید نظر کرده و یا راهکار عادلانه‌تری همچون
