این بزرگراه یا برخی دیگر جاده های ارتباطی کرمان، پیست موتورسنگین (نزد برخی جوانان و خانواده ها) شناخته می شود اما درواقع هیچ شباهتی به پیست‌های موتورسواری ندارند. حدود ساعت ۵ بعد از ظهر روز جمعه بود که به محل تجمع موتورهای سنگین شهر کرمان رسیدم؛ ابتدای جاده زرند از سمت بزرگ راه آیت الله هاشمی، نرسیده به باغین.
به گزارش دل عالم به نقل از ایرنا، دو طرف جاده پُر از ماشین و تماشاچی است؛ آنچنان منتظر شروع کار هستند که گویا قرار است بازی گلادیاتورها آغاز شود و هرکس به یک موتور که هنوز در حال آماده شدن است چشم دوخته.
به آن سوی موتورسیکلت ها نگاه می کنم؛ کامیونی در حال بوق زدن، چراغ دادن و عبور است؛ جلو آن کامیون اما موتورسوار تک چرخش را زده است و حرکات موزون و نمایشی در می آورد؛ اگر نامش رقص مرگ نیست پس چیست؟
چند موتور آغازگر این به‌اصطلاح فستیوال بودند؛ بسرعت از مقابل چشمان خیره تماشاچیان عبور کردند. به گفته خودشان مثل شوالیه ها و کابوی‌ها لباس خاصی دارند و قدرت، سرعت و تفاوتی بی‌نظیری را تجربه می‌کنند.
دور دور به طور رسمی با همان تعداد موتورسوار آغاز شد، حداقل ما گمان کردیم شروع شده است. همانند مسابقه اسب سواری همه نوع موتور به چشم می خورد؛ موتورسنگین، سبک، بدون پلاک، حرفه ای و قراضه که هارمونی رنگ جالبی را هم خلق کرده است.
خودشان می گویند، این موتورها به چند نوع تقسیم می شوند که تفاوتشان در سیلندرشان (موتور) است؛ مثلا موتورهای معمولی یک یا دو سیلندر دارند و برخی از این موتورهای سنگین ۶ سیلندر؛ قیمت این موتورها آنطور که خودشان به خبرنگار ایرنا گفتند از ۲۵۰ میلیون تومان تا یک میلیارد تومان تخمین زده می شود و به طور کلی، اینطور هم پُز می دهند که موتورسواری با موتورسنگین، کاری گران است و کار هر کسی نیست.
برخی هم با لباس مخصوص و کلاه های سِت شده با رنگ موتور و لباسشان آمده‌اند تا حضورشان را متفاوت از دیگران به نمایش بگذارند. یکی از تماشاچیان گفت: بعضی از این موتورهای سنگین به قدری سرعت دارند که تنها دسته گاز را اگر بگیری براحتی سرعت ۳۰۰ را پُر می کند.
اصولا این موتورهای سنگین به طور عمومی کمتر به فروش می رسند، اغلب سند ندارند و به زعم دارندگانشان، سوییچ (کلید) آنها به نوعی کار سند را انجام می دهد.
تجربه سرعت و هیجان با خروجی حس آزادی
می‌گویند این سرعت و هیجان را جای دیگر نمی توانند تجربه کنند، ماشین ها را ارابه‌ای آهنین می خوانند که محدودشان کرده و تنها با موتور است که حس آزادی، آن هم آزادی‌ای که گمان می کنند از دستشان رفته را دوباره تجربه می‌کنند.
داشتیم به دوردور موتورسیکلت‌ها نگاه می کردیم که یکباره گروهی پرتعداد وارد جاده می شوند و آنچه تاکنون دیده بودیم چیز دیگری بود؛ بیشتر شبیه سیاهی لشکر بودند؛ سن راکبانی که تاکنون صف کشیده بودند نسبت به بقیه خیلی کمتر به نظر می رسید. همه حرکات نمایشی و فیگور خاصی گرفته بودند که بیشتر شبیه کارناول بود.
تازه متوجه شدیم گروهی که تا الان آمده بودند، بیشتر، موتور سبک و معمولی داشتند و از لباس مخصوص و حس شوالیه‌ای که شوالیه باشد خبری نبود، درواقع بیشتر سربازانی بودند که برخی دمپایی هم به پا داشتند، استایل گروه را حفظ کرده بودند اما حتما باید کاری مثل تک چرخ زدن یا ایستادن روی موتور و ... انجام می دادند.
خلاصه در این ماراتن تنها سرعت مهم نیست برای اینکه چشمان بیشتری به تو خیره بماند باید کارهای نمایشی زیادی هم بلد باشی؛ همان حرکات موزون؛ البته بیشترشان می دانند که ممکن است چه سرنوشت یا حوادثی هم در انتظارشان باشد.
