
قصد ندارم بگویم چطور شد به اینجا رسیدیم اما امروز تصویر رنگبندی کرونایی کشور به جایی رسیده که تن و بدن هر بینندهای را میلرزاند. براساس اعلام رنگبندی جدید کرونایی شهرهای کشور، ۳۳۶ شهرستان در وضعیت قرمز، ۸۴ شهرستان در وضعیت نارنجی، و ۲۸ شهرستان در وضعیت زرد قرار دارند. در کرمان، براساس آخرین نقشهی رنگبندی کشور که توسط وزارت بهداشت منتشر شده، در حال حاضر ۱۱ شهرستان استان کرمان در وضعیت فوققرمز، ۴ شهر در وضعیت قرمز و ۸ شهر در وضعیت نارنجی قرار دارند.
به گزارش دل عالم به نقل از فردای کرمان,ایران در تنور کرونا میسوزد، اما در کشور هنوز کسانی هستند که معتقدند کرونا هیچ غلطی نمیتواند بکند! در حالی که کادر پزشکی ما از توان افتاده است هنوز به ماسک و واکسن اعتقادی ندارند، و به برقراری آداب و مناسک و داشتن روابط اجتماعی پایبند هستند. گروهی هنوز دارند بحث میکنند که تعطیلی سراسری داشته باشیم یا کماکان به همین روش نیمبند و باری به هر جهت ادامه دهیم؟! حالا که رقم قربانیان ما در یکسال و نیم گذشته به حدود صد هزار نفر رسیده است و روزانه هم قریب پانصد نفر کشته میدهیم، تردید نکنیم که مهمترین معضل کشور مهار کرونا است و لاغیر!
زمانی که ایران در جنگ با عراق بود، قربانیان روزانهی جنگ هیچوقت به این ارقام حتی نزدیک نشد. آن زمان به درستی این شعار استراتژیک که پیروزی در جنگ مهمترین هدف ما باید باشد مطرح بود، بنابراین چرا امروز مهمترین شعار دولت غلبه بر کرونا و بهبود حال کشور و ملت نباشد؟ امیدوارم فکر نکنیم که کرونا فقط یک بیماری است که جان مردم را در دنیا هدف گرفته است، چون در آنصورت از ابعاد تخریب و دهشتناک این بیماری در خصوص اقتصاد، جامعه و فرهنگ ایران غافل شدهایم.
فارغ از اینکه دولت روحانی در زمینهی مهار این بیماری چه کرد، یا چه باید میکرد و نکرد و ضعفهایی که داشت و باعث شد ما به این روز بیفتیم، به گمانم وقت آن رسیده است دولت جدید رویکرد تازه و ثمربخشی در پیش بگیرد و از هماکنون با چشم باز به این وضعیت نابهنجار رسیدگی بکند. ای کاش آقای رئیسی در شروع به کار دولت خود، به مهار کرونا به عنوان مهمترین اولویت خود، با یک شعار استراتژیک برای مهار کرونا به عرصه بیاید. او نباید برای رفع این فاجعهی تاریخی و سیاه کشورمان لحظهای درنگ کند و سرد شدن این تنور شعلهور و سوزان را به خود وانهد، که این اتفاق هرگز خود بهخود رخ نمیدهد.